«Η απεικόνιση διαθέτει ζωντάνια και φυσικότητα, εντούτοις εκπέμπει την ολκή της πληρότητας ενός αρχαϊκού νοήματος. Το δείπνο είναι νεκρικό και την ίδια στιγμή ο νεκρός δειπνεί στον κάτω κόσμο, γιατί ο κάτω κόσμος ήταν για τους Ετρούσκους ένας τόπος χαρωπός. Ενώ οι ζωντανοί γλεντούσαν εν ζωή, ο νεκρός γλεντούσε παρομοίως, με μια γυναίκα να του προσφέρει γιρλάντες και σκλάβους να του σερβίρουν κρασί, βαθιά μέσα στον κάτω κόσμο. Επειδή η ζωή πάνω στη γη ήταν τόσο όμορφη, η ζωή στον κόσμο των νεκρών δεν μπορούσε παρά να ήταν μια συνέχειά της».
Ο Ντ. Χ. Λόρενς περιηγείται έκθαμβος την αρχαία ιταλική πόλη της Ταρκυνίας (τη σημερινή Ταρκουίνια) και τα περίφημα ταφικά μνημεία με τις έγχρωμες τοιχογραφίες τους, ανασυστήνοντας σαγηνευτικά με την πένα του έναν πολιτισμό που άκμασε πριν από 2500 χρόνια.